Kitni baatein karti hun roj tumsae, pr ik baat poochna roj hi bhool jaati hun
Aadat hi si hai bhoolnae ki.
Sab ajeeb aadataun si ye bhi ajeeb hai
Sab bhool jaata hai, par dimag pe abhi bhi kahin chaapa tumhara number nahi dhultaa
Aur kuch nahi tau shayad ye tumnae pyar ki syaahi se likha hoga
Yaahan baarsat bhi har aaye din hoti hai
Par kuj sookhi si hain ye barssatein bhi… kuj nahi dho paati
Us din Pune ki sadkaun se, utartae hi, tumhari us constipated baarish ne baahaun mae bhar liya
Ik pal ko laga, tumhae mae aaj bhi yaad hun shayad kahin
Doosrae hi pal, kisi ko kaan pae phone lagaye suna
“Please don’t ever stop talking to me. I cant live without talking to you”
Laga jasae fitrat hi si ho is miiti ki ye, har kisi mae khookhli si haar jaati hai
Nakli baemayenae se shabd, har juban pae meethae sae chadae hain
Missal chaiye tau 5 mahinae baad jaakae tumhare paatae pe mil aaye
Shayad us sheher mae kuj baaki tha tumhara
Shayad niyati usi se milanae lae gaai thi
Bahana preet ka hi tha is baar bhi, lakir phir gayi thi bas rishtaun ki timelimit par bas
Aur kuj ye rishte hain,jo anaath bachaun se,umeed se ulat baat hi jottae rehtae hain
Jaanae kis khaalish se bharkar jeetae hain ye
Jaanae kyun inkae maa baap inhe paet mae hi maar nahi dete
Shayad us duniya me bhi abortion legal nahi hain
Bas yunhi ik chaand ki raat, steering wheel pae baithae bahar uchaal dete hain
Monday, June 23, 2008
Thursday, May 1, 2008
Mysore days and forenoons..
Har mitti apna rang, apni sugandh liye, zootaun se paaun mae aur paaun se, rooh mae ghhus jaati hai
yeh nahi ki yahan ki mitti bheeni nahi..
ye bhi nahi ki ujlaae rangbirangae khabaun se saje nahi..
par koi badal yahan, sar pe pal bhar bhi chhaaun nahi de paata..
har teesrae din barsaat hoti hai, par ik bhi bauchhaar bhhegi yaadaen aankhaun ki dayodhi kheench laa nahi pati.
ik ajeeb sunapan hai yahan... 8.30 se 5.30 ka khael sueeiyon ki chaal nahi chalta..
yahan din kuch tanae tanae se, khinchae rookhae se rehtaen hain.. beet-tae hi nahi.
independent single room ke sannate, damghotu privacy se lade tangae rehtae hain.
sirf mess mae chehrae aankhaun pe sajtae hai aur fir kisi 2- sec ki , "issued in public intrest" si warning se gayab ho jaatae hain.
itni khoobsurti ke beech bhi, shabd andekhe andheroun mae gote khaatae rehtae hain.
har kisi ko independence chahiye, unmukt hone ko, udnae ko, par failane ko
par mol poocheyae ussae, jiski maa shaam ki chai pe, usae din bhar ke kissae sunnane ko taras jaati hai
15 min ki bandhi bandhai phone call se dil behlati hai, ki chalo vo thhek tau hai..
yahan raat nahi hoti, kyunki log raat bhar kam karte hain.
taareekh ke do hi maaenae hain.. "day" aur "forenoon"
afternoon kuch bhaata nahi yaahan ke budhijeeviyoun ko
sabko jald se jald thesis jamaa kar, yahan se nikalna hai
koi banjar sa sookha padav ho jase ki, bas carrier ki gaadi ko P.hD ka darjaa milae tau fir se jindagi kinare lage.
shayad yahan ki mitti hi aaesi hai...
shayad kisi din yeh mitti meri rooh bhi chunae..
fir shayad kisi forenoon, Mysore bhi, kuch ghar sa lage..
yeh nahi ki yahan ki mitti bheeni nahi..
ye bhi nahi ki ujlaae rangbirangae khabaun se saje nahi..
par koi badal yahan, sar pe pal bhar bhi chhaaun nahi de paata..
har teesrae din barsaat hoti hai, par ik bhi bauchhaar bhhegi yaadaen aankhaun ki dayodhi kheench laa nahi pati.
ik ajeeb sunapan hai yahan... 8.30 se 5.30 ka khael sueeiyon ki chaal nahi chalta..
yahan din kuch tanae tanae se, khinchae rookhae se rehtaen hain.. beet-tae hi nahi.
independent single room ke sannate, damghotu privacy se lade tangae rehtae hain.
sirf mess mae chehrae aankhaun pe sajtae hai aur fir kisi 2- sec ki , "issued in public intrest" si warning se gayab ho jaatae hain.
itni khoobsurti ke beech bhi, shabd andekhe andheroun mae gote khaatae rehtae hain.
har kisi ko independence chahiye, unmukt hone ko, udnae ko, par failane ko
par mol poocheyae ussae, jiski maa shaam ki chai pe, usae din bhar ke kissae sunnane ko taras jaati hai
15 min ki bandhi bandhai phone call se dil behlati hai, ki chalo vo thhek tau hai..
yahan raat nahi hoti, kyunki log raat bhar kam karte hain.
taareekh ke do hi maaenae hain.. "day" aur "forenoon"
afternoon kuch bhaata nahi yaahan ke budhijeeviyoun ko
sabko jald se jald thesis jamaa kar, yahan se nikalna hai
koi banjar sa sookha padav ho jase ki, bas carrier ki gaadi ko P.hD ka darjaa milae tau fir se jindagi kinare lage.
shayad yahan ki mitti hi aaesi hai...
shayad kisi din yeh mitti meri rooh bhi chunae..
fir shayad kisi forenoon, Mysore bhi, kuch ghar sa lage..
Wednesday, February 27, 2008
For thee..The Zahir
When the perched luminous blinds
and the lofty dreams begin to
sink back to the slumber..
ascends when the crepuscle again..
with the dour rising to d reign again
lustrous arise thee tittling the sullen
thee whom adorns the gracility of scintilla
who's consummate and effulgent as the maker Himself
Thee who art love
thee who art my Zahir
and I live on... thine,yet another while
and the lofty dreams begin to
sink back to the slumber..
ascends when the crepuscle again..
with the dour rising to d reign again
lustrous arise thee tittling the sullen
thee whom adorns the gracility of scintilla
who's consummate and effulgent as the maker Himself
Thee who art love
thee who art my Zahir
and I live on... thine,yet another while
Je mae hundi hanju tere,chup chupitae dil de gam galandi te bullan te aake sukh jandi.
Je hundi mathae di tarared, sochaan kai, palan vich langah jandi.
Je mae hundi mitti tere pairan thallae, mae mathae apnae tenu taj kar lendi.
Haan par ik aurat hi.. phari aakhan naal vi kadi sajjan nu akh phar na pa paavaan..
naseeb diyan tareredayen nu, kisi vi dua dava nal plaastar na paavaan..
Kisi tarah karke meinu ik sooti tar banadeyo..
Mae sajjan tan lipat, khusbhu usdi nu roam roam bithavaan..
rangat usdi paa javan te mae harsha harsha sajjan di ho jaavaan!
Je hundi mathae di tarared, sochaan kai, palan vich langah jandi.
Je mae hundi mitti tere pairan thallae, mae mathae apnae tenu taj kar lendi.
Haan par ik aurat hi.. phari aakhan naal vi kadi sajjan nu akh phar na pa paavaan..
naseeb diyan tareredayen nu, kisi vi dua dava nal plaastar na paavaan..
Kisi tarah karke meinu ik sooti tar banadeyo..
Mae sajjan tan lipat, khusbhu usdi nu roam roam bithavaan..
rangat usdi paa javan te mae harsha harsha sajjan di ho jaavaan!
An orison
LOVE.....It arises from The Fountain,
to fall at thy feet,
thine is the glory,
for thine is the heart that leads the soul at thy alter
Thou art the grace, which illuminates the eye.
Thoust be the sunshine that blankets all that is vulnerable in me,
Thou art the ource for the zenith..
stoop low in thy service, with humble order which.
Thou art Love, thou art the worship..
Thee being HIM in me.
to fall at thy feet,
thine is the glory,
for thine is the heart that leads the soul at thy alter
Thou art the grace, which illuminates the eye.
Thoust be the sunshine that blankets all that is vulnerable in me,
Thou art the ource for the zenith..
stoop low in thy service, with humble order which.
Thou art Love, thou art the worship..
Thee being HIM in me.
Monday, February 25, 2008
Relationship status: Committed
Ye committed hona bhi aajkal ajeeb qayamat sa hai..
har koi sawali nighaun se poochta firta hai..
"committed? tum? acha.. bataya nahi tumnae? vase kab hua ye? kissae? ... kyun?"
bhala rishtae kya kitabaun, mitti,khusbu aur yaadaun se nahi hote kya?
tau commitment en rishtaun se kyun nahi ho sakti?
sirf pyaar baantnae ke rishtae hi tau rishitaun mae nahi ginae jaate...
fir vo kya hote hain jinke bare mae lab kehtae hain " i am not sure"?
saathi sirf vo nahi , jo humkadam hai
saathi vo hi hai jo saayae mae chupta jaa raha hai.
saathi vo bhi hai jo takhti pe naya naam laga, khali seenae mae pathar se ghadhae dil ki dharkan suna raha hai.
nae rishtae oos ki boondaun sae, raat bhar ki pyaasi ghass ko amrit de rahe hain..
purane rishtae jadaun mae muh chupanae bhi lag pade hain...
suraj bhi ubasi leta sa aadtan hi jase phir ugg aaya hai,
commitment hai uski bhi shayad dharti se koi purani..
miltae nahi kabhi, par roz nazaren churakar ik doosrae ko dekhtae hain...din bhar...shayad hamari tumhari tarahen hi commitment hi nibhate hain koi.
har koi sawali nighaun se poochta firta hai..
"committed? tum? acha.. bataya nahi tumnae? vase kab hua ye? kissae? ... kyun?"
bhala rishtae kya kitabaun, mitti,khusbu aur yaadaun se nahi hote kya?
tau commitment en rishtaun se kyun nahi ho sakti?
sirf pyaar baantnae ke rishtae hi tau rishitaun mae nahi ginae jaate...
fir vo kya hote hain jinke bare mae lab kehtae hain " i am not sure"?
saathi sirf vo nahi , jo humkadam hai
saathi vo hi hai jo saayae mae chupta jaa raha hai.
saathi vo bhi hai jo takhti pe naya naam laga, khali seenae mae pathar se ghadhae dil ki dharkan suna raha hai.
nae rishtae oos ki boondaun sae, raat bhar ki pyaasi ghass ko amrit de rahe hain..
purane rishtae jadaun mae muh chupanae bhi lag pade hain...
suraj bhi ubasi leta sa aadtan hi jase phir ugg aaya hai,
commitment hai uski bhi shayad dharti se koi purani..
miltae nahi kabhi, par roz nazaren churakar ik doosrae ko dekhtae hain...din bhar...shayad hamari tumhari tarahen hi commitment hi nibhate hain koi.
Monday, February 18, 2008
An obituary..to the month...
lamhae dinaun mae,aur din mahinae mae badal gae fir aaj.
dard utha kai bar is beech,par har bar nazarandaz hua.
yaad bhi tarsi bahut baar, aur fir vo bhi thak haar kar muh faer kaer, ik konae mae jaa baith gai.
umeed nae, sar utha ke jhanknae ki koshish ki, beech mae bar bar.usae bhi dutkaar diya.
kitni hi bar ungilyaun ko zabardasti kheench ke layi speed dial no. 2 se.
kitni bar hastee kheltee, kuch aakhri yaadaun ke un peelae baksaun ko,inbox se bhi baeghar karnae ki vaehshi khawhish ko roka.
aankh ki kokh mae hazaraun aansuon ko, apnae un teenaun ajanmae bachaun ki tarah hi mar diya.
ek ek sapnae ke sinae mae, apnae haataun sae sach ka khanzar khopa,
fir ek ek ke ristae ghaav paunchh, unhae saaf kafan pehnayae.
kuch ko tau mitti de aayi hun,kuch ki sadti laashen,sawali thandi aankhaun se muh takti hain mera.
ek mahina ho aaya hai.
thak gayi hun mae.
ab na himmat juta pati hun , na unke liye khamosh jawab.
kaash ke laashen bhi khud hi jal paati.
galnae lagi hai ye, sochti hun kahin viran mae feaenk aaun,inhae lae ja kar.
shayad koi, inkae cheethdaun se hi paet bhar lae.
phir sochti hun ki kahin tumhari bhabhi ki vo pheonix vali baat sach hi na ho jaaye...
kahin ye fir se jinda na ho jayen...
tumhi batao.. kase marun inhe? kase khatam karun?
par tumsae bhi kya poochun?
tumnae tau bas apnae hissae ki mutthi bhar,
uchhal di thi usi raat lake ke barfilae paani mae.
nanhi jaanae, uspar thi hi bhi vo ginti kae do char palon ki hi..
kahan seh payin hongi us kaali thanadi raat ko
shayad taaerti mili ho laashen kisi ko paaniun pae.
ek mahina ho gaya hai... ab tau aadat bhi honae lagi hai tumhare bagair jeenae ki.
saansaun ko na chalnae ki..
dard utha kai bar is beech,par har bar nazarandaz hua.
yaad bhi tarsi bahut baar, aur fir vo bhi thak haar kar muh faer kaer, ik konae mae jaa baith gai.
umeed nae, sar utha ke jhanknae ki koshish ki, beech mae bar bar.usae bhi dutkaar diya.
kitni hi bar ungilyaun ko zabardasti kheench ke layi speed dial no. 2 se.
kitni bar hastee kheltee, kuch aakhri yaadaun ke un peelae baksaun ko,inbox se bhi baeghar karnae ki vaehshi khawhish ko roka.
aankh ki kokh mae hazaraun aansuon ko, apnae un teenaun ajanmae bachaun ki tarah hi mar diya.
ek ek sapnae ke sinae mae, apnae haataun sae sach ka khanzar khopa,
fir ek ek ke ristae ghaav paunchh, unhae saaf kafan pehnayae.
kuch ko tau mitti de aayi hun,kuch ki sadti laashen,sawali thandi aankhaun se muh takti hain mera.
ek mahina ho aaya hai.
thak gayi hun mae.
ab na himmat juta pati hun , na unke liye khamosh jawab.
kaash ke laashen bhi khud hi jal paati.
galnae lagi hai ye, sochti hun kahin viran mae feaenk aaun,inhae lae ja kar.
shayad koi, inkae cheethdaun se hi paet bhar lae.
phir sochti hun ki kahin tumhari bhabhi ki vo pheonix vali baat sach hi na ho jaaye...
kahin ye fir se jinda na ho jayen...
tumhi batao.. kase marun inhe? kase khatam karun?
par tumsae bhi kya poochun?
tumnae tau bas apnae hissae ki mutthi bhar,
uchhal di thi usi raat lake ke barfilae paani mae.
nanhi jaanae, uspar thi hi bhi vo ginti kae do char palon ki hi..
kahan seh payin hongi us kaali thanadi raat ko
shayad taaerti mili ho laashen kisi ko paaniun pae.
ek mahina ho gaya hai... ab tau aadat bhi honae lagi hai tumhare bagair jeenae ki.
saansaun ko na chalnae ki..
Thursday, February 14, 2008
जूं
यादें भी जूं सी होती हैं
कल तक जब रोजाना बनती टूटती थी , तब् तक दर्द महसूस नही होता था
अब रोज़ टुकडों टुकडों मे पुरानी रीसाईकील होकर मीलती है , तो कीलों सी घुप्ती हैं
लहू रिसते ज्ख्म और लगातार इक पराया एहसास.. नोचता, खाता कम्प्कम्पता एहसास
ख़ुद को वापीस पाने का जूनून या सिर्फ़ थरथराती यादों को नीकाल , फेंक देने की वो वेह्शी चाहत
क्यों सोचकर बसेरा नही बनाती जूं भी
क्या यादों के लीये भी कीसी स्टोर मे "मेडीकर" बीक्ता है?
या इन्हे भी कीसी और से ही निकाल्वाना या ये भी सपनों की तरह ख़ुद ही म्र जाती हैं?
कल तक जब रोजाना बनती टूटती थी , तब् तक दर्द महसूस नही होता था
अब रोज़ टुकडों टुकडों मे पुरानी रीसाईकील होकर मीलती है , तो कीलों सी घुप्ती हैं
लहू रिसते ज्ख्म और लगातार इक पराया एहसास.. नोचता, खाता कम्प्कम्पता एहसास
ख़ुद को वापीस पाने का जूनून या सिर्फ़ थरथराती यादों को नीकाल , फेंक देने की वो वेह्शी चाहत
क्यों सोचकर बसेरा नही बनाती जूं भी
क्या यादों के लीये भी कीसी स्टोर मे "मेडीकर" बीक्ता है?
या इन्हे भी कीसी और से ही निकाल्वाना या ये भी सपनों की तरह ख़ुद ही म्र जाती हैं?
Wednesday, February 13, 2008
मौड़ आया इक छोटा सा।
हमसफ़र थे हमसाया नही।
जब तक समजे की तनहा ही हैं , सीने से लगकर भी,
वो स्लीव को मौड़, उसमे वक़्त फेंक चुके थे।
क्रीज बिथाई तो थी, पर अरमान कुछ बाहर झांकते से लग रहे थे।
मेरी दूर की नज़र कमजोर है ..शायद आने वाले कल के पल ही पालना झूलते हों...
इक डिबिया यादों की सील करके,तक्रारौं की टेप से,उछाल दी थी आसुऔ की नदी।
जल्द ही पर वो नदी भी सूख गई..उस् डिब्बी को जाने कोन्सी मिटटी मीली।
कीसी संदुकची मे सुर्खी मीले, अगर तुम्हे कोई पुरानी सीलन भरे मुर्दा सपनों की कभी,
तो उसे इक बूँद आंसू की आखरी सौगात दे, मीठी नींद सुला देना।
हमसफ़र थे हमसाया नही।
जब तक समजे की तनहा ही हैं , सीने से लगकर भी,
वो स्लीव को मौड़, उसमे वक़्त फेंक चुके थे।
क्रीज बिथाई तो थी, पर अरमान कुछ बाहर झांकते से लग रहे थे।
मेरी दूर की नज़र कमजोर है ..शायद आने वाले कल के पल ही पालना झूलते हों...
इक डिबिया यादों की सील करके,तक्रारौं की टेप से,उछाल दी थी आसुऔ की नदी।
जल्द ही पर वो नदी भी सूख गई..उस् डिब्बी को जाने कोन्सी मिटटी मीली।
कीसी संदुकची मे सुर्खी मीले, अगर तुम्हे कोई पुरानी सीलन भरे मुर्दा सपनों की कभी,
तो उसे इक बूँद आंसू की आखरी सौगात दे, मीठी नींद सुला देना।
Subscribe to:
Posts (Atom)